gorączka powyżej 38°C; czerwone i powiększone migdałki, czasami z białymi plamkami i ropą; ból głowy i/lub brzucha; nudności i wymioty (zazwyczaj u dzieci); wysypka. Choroba rozwija się nagle, a symptomy są intensywne. Ból gardła jest tak silny, że utrudnia przełykanie, co z kolei przekłada się na osłabiony apetyt. Czasem bardzo ciężko nawet je zauważyć. Z odległości wyglądają jak małe przecinki czy kropki, dlatego tak też potocznie się je określa. Istnieje ponad 5 tys. gatunków wciornastków, które rozproszone są po całym świecie, z wyjątkiem regionów polarnych. Te małe stworzenia z łatwością się przemieszczają. Jeśli zależy nam na tym, by pozbyć się prosaków w kilka chwil, możemy skorzystać z pomocy kosmetyczki. Najłatwiejszym stosowanym rozwiązaniem jest nakłucie prosaka igłą pod odpowiednim kątem, dzięki czemu odblokowane zostanie ujście dla łoju. Cena zależna jest od ilości prosaków, może to być koszt 100-200 zł. Według Brojsa, białka znajdujące się w naszym organizmie karmią komórki nowotworowe, dlatego też należy je wyeliminować z ciała. Zalecany jest 42-dniowy specjalny schemat jedzenia, który obejmuje jedynie herbatę i sok z warzyw. Komórki rakowe powinny umrzeć w tym okresie, a dodatkowo poprawi się ogólny stan zdrowia. Utrzymuj zbilansowaną dietę. Pij dużo wody. Stosując się do powyższych zaleceń będziesz w stanie złagodzić symptomy oraz szybko pozbyć się przykurczu mięśnia. Jednak jeśli nie zauważasz żadnej poprawy, powinieneś porozmawiać z wykwalifikowanym fizjoterapeutą, aby mógł Ci doradzić w leczeniu. Bibliografia. Sezon zimowy to czas, kiedy wzrasta wyraźnie liczba infekcji. Obniżenie odporności wywołuje zaostrzenie objawów chorób przewlekłych, a do tego dochodzą infekcje górnych dróg oddechowych, tak popularnych zimą, czy tzw. przeziębienia. Pojawiają się objawy w postaci gorączki, złego samopoczucia, kataru i bólu gardła. A na końcu u organizmów mniej odpornych pojawi się angina . Jako że angina o etiologii bakteryjnej jest chorobą wysoce zakaźną, powinna być leczona według zaleceń lekarza pierwszego kontaktu. Najskuteczniejszym sposobem terapii jest wdrożenie antybiotyku. Chociaż angina ropna nie jest zaliczana do chorób wysokiego ryzyka, jej bagatelizowanie może skutkować poważnymi powikłaniami zdrowotnymi. Dlatego też należy dokładnie stosować się do zaleceń lekarza, a także kontynuować przypisane leczenie do końca, nawet przy wcześniejszym ustąpieniu objawów. Co to jest angina ropna? Za przyczyny anginy ropnej podaje się wpływ szczepów paciorkowca hemolizującego z grupy A (łac. Streptococcus pyogenes). Są to bakterie określane mianem ,,ropotwórczych” właśnie ze względu na objawy kliniczne, jakie wywołują w trakcie infekcji. Przy anginie licznie namnożone S. pyogenes w obszarze nosogardzieli dają o sobie znać w postaci: białego nalotu na języku; czopów ropno-śluzowych; rozpulchnienia i zaczerwienienia migdałków; powiększenia węzłów chłonnych, szczególnie szyi. Angina ropna jest schorzeniem bardzo powszechnym, przede wszystkim dlatego, że do zakażenia dochodzi na drodze kropelkowej, poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą. Ponadto zapalenie migdałków podniebiennych można nazwać chorobą sezonową, bo największą ilość zachorowań odnotowuje się w okresach tzw. obniżonej odporności. W trakcie przesilenia wiosennego oraz na przełomie jesieni i zimy, kiedy odporność wielu osób spada, wprost proporcjonalnie rośnie ryzyko zainfekowania organizmu chorobotwórczymi drobnoustrojami. Najczęściej w gabinetach lekarskich diagnozuje się anginę u dzieci poniżej 7. roku życia – ich układ immunologiczny nie jest jeszcze dostatecznie wykształcony, aby zwalczyć infekcję w zarodku. Jednak z anginą ropną borykają się także dorośli – jak podają statystyki, angina jest jedną z najczęstszych chorób górnych dróg oddechowych, a według raportu dotyczącego sytuacji zdrowotnej ludności Polski, opracowanego w 2012 roku przez Państwowy Instytut Zdrowia Publicznego, infekcje układu oddechowego to druga w kolejności przyczyna czasowej niezdolności do pracy osób ubezpieczonych. Przeczytaj również: Angina paciorkowcowa – objawy, diagnostyka, leczenie. Jakie są objawy anginy ropnej? Objawy anginy ropnej pojawiają się zazwyczaj po 4-5 dniach od zainfekowania organizmu. Pierwszym symptomem choroby jest głównie bardzo wysoka gorączka i dreszcze. Podwyższona temperatura ciała może przekraczać nawet 40 stopni Celsjusza i w pierwszej fazie choroby mieć charakter stały. Innym znamiennym symptomem zapalenia migdałków podniebiennych jest silny ból gardła, promieniujący w stronę ucha, który staje się szczególnie dotkliwy podczas przełykania, co bezpośrednio przekłada się na utratę apetytu. Ponadto anginie, jako chorobie ogólnoustrojowej, często towarzyszy uczucie rozbicia i znaczne osłabienie. ANGINA ROPNA – OBJAWY ODCZUWANE PRZEZ CHOREGO: WYSOKA GORĄCZKA, BÓL GARDŁA, BÓLE GŁOWY, BÓL MIĘŚNI I STAWÓW, OGÓLNE OSŁABIENIE, UCZUCIE ROZBICIA. ANGINA ROPNA – INNE OBJAWY W OBRAZIE KLINICZNYM: ŻYWOCZERWONE LUB MALINOWE PRZEKRWIENIE BŁONY ŚLUZOWEJ GARDŁA I MIGDAŁKÓW, BIAŁY NALOT NA JĘZYKU, CZOPY ROPNO-ŚLUZOWE, WYBROCZYNY NA PODNIEBIENIU MIĘKKIM, BOLESNE POWIĘKSZENIE WĘZŁÓW CHŁONNYCH. Sprawdź: Ból gardła – rodzaje stanów zapalnych gardła, jak uśmierzyć ból? Jaki jest przebieg anginy ropnej? Angina ropna przenosi się w zakażeniu kropelkowym. Chory kichając, kaszląc, a nawet mówiąc, wydala patogeny, które drogą powietrzną lub pokarmową mogą dostać się do zdrowego organizmu. Chociaż z całą pewnością do zarażenia dochodzi w bezpośrednim kontakcie z chorym, wydaje się mało prawdopodobne, aby infekcja bakteryjna rozwinęła się wskutek dotykania należących do niego przedmiotów. Świadczą o tym badania przeprowadzone podczas II wojny światowej – paciorkowce obecne na nieupranych kocach nie wywoływały u żołnierzy chorób o takiej etiologii. Jakkolwiek przyczyną anginy ropnej raczej nie są przedmioty należące do chorego, z całą pewnością choroba może zostać wywołana w wyniku aktywacji nosicielstwa. Jednak jak pokazują badania szacunkowe, ryzyko przekazania choroby przez zdrowego nosiciela na innych członków rodziny wynosi zaledwie około 10%. Od momentu wstępnego kontaktu do inkubacji choroby mija zazwyczaj do 5 dni. Przebieg anginy ropnej określa się jako nagły i gwałtowny. Pierwsze objawy to zazwyczaj wysoka temperatura, niepoprzedzona żadnymi oznakami infekcji górnych dróg oddechowych – co ma miejsce w przypadku chorób o przyczynach wirusowych. W dalszej kolejności pojawiają się bóle gardła, bóle mięśni i stawów, czasem nudności czy problemy żołądkowe. To, ile trwa angina ropna, jest ściśle uzależnione od leczenia. Generalnie podaje się, że, jak już zostało wspomniane, wysoka gorączka utrzymuje się tylko w pierwszej fazie choroby, ustępuje po 3-5 dniach. Z kolei ból gardła, nawet nieleczony, powinien minąć w przeciągu tygodnia. Ponieważ angina ropna, której objawy mają etiologię bakteryjną, wymaga wdrożenia antybiotykoterapii, terapia trwa nie krócej niż 10 dni. Warto jednak zaznaczyć, że okres domowej kwarantanny kończy się już po 24 godzinach od przyjęcia pierwszej dawki leku. Jak angina ropna powinna być diagnozowana? W diagnostyce anginy kluczowe jest rozpoznanie etiologii jej objawów. Zapalenie migdałków podniebiennych i gardła przeważnie ma przyczyny dwojakiego rodzaju. Pierwszą jest zakażenie bakteryjne, drugą infekcja wirusowa. I o ile w pierwszym przypadku niezbędne jest wdrożenie antybiotykoterapii, o tyle w tym drugim zupełnie wystarcza leczenie objawowe. Rozpoznanie przyczyn anginy jest dość skomplikowane, głównie ze względu na duże podobieństwo symptomów obecnych przy obu infekcjach. W obrazie klinicznym pacjenta cierpiącego na zapalenie gardła i migdałków niezależnie od etiologii objawów odnotowuje się: wybroczyny na błonie śluzowej podniebienia; naloty i/lub czopy ropno-śluzowe w kryptach migdałków; uwrażliwienie i powiększenie węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjnych. W wywiadzie lekarskim co prawda daje się wskazać objawy typowe dla danego czynnika etiologicznego: angina ropna, bakteryjna charakteryzuje się nagłym wystąpieniem objawów, gwałtownym przebiegiem choroby oraz wysoką temperaturą ciała, przekraczającą 39 st. C.; angina wirusowa, porównywana jest do infekcji przeziębieniowej i towarzyszą jej podobne objawy: katar, kaszel, chrypka, zapalenie zatok, zapalenie spojówek, biegunka, wymioty, opryszczka, afty w obrębie jamy ustnej, stan podgorączkowy bądź niewysoka gorączka; mimo to, stosowane obecnie metody i narzędzia ( skala Centora/McIsaaka) nie umożliwiają 100% rozpoznania zakażenia bakteryjnego. Niesie to poważne konsekwencje. Angina wirusowa pojawia się u co najmniej 70% chorych zgłaszających się do lekarza z bólem gardła i niestety większość z nich opuszcza przychodnię z receptą na antybiotyk. Statystyki pokazują, że nadużywanie antybiotykoterapii jest powszechne. A niewłaściwe przepisanie tych medykamentów jest niekorzystne nie tylko dla chorego, lecz także całego społeczeństwa. Niewłaściwa polityka zdrowotna grozi epidemią chorób zakaźnych, gdyż nadużywanie antybiotyków prowadzi do wtórnej nieskuteczności tej grupy leków. Rozróżnienie przyczyny chorób górnych dróg oddechowych jest więc bardzo ważne – to duży krok w kierunku zatrzymania tego niepokojącego zjawiska. Zatem, jak angina ropna powinna być rozpoznawana? Złotym standardem w diagnozowaniu zapalenia gardła o etiologii bakteryjnej jest posiew wymazu z gardła lub migdałków w kierunku Streptococcus pyogenes (paciorkowca ropotwórczego). Wynik dodatni odczytuje się po 24 godzinach, toteż wdrożenie koniecznej antybiotykoterapii może nastąpić już następnego dnia od wykonania badania. Konkludując, posiew daje szansę na właściwą diagnozę, a ta jest niezbędna do skutecznego leczenia. Jak leczyć anginę ropną? Jak już zostało wspomniane, w leczeniu anginy ropnej niezbędna jest antybiotykoterapia. Dzięki niej: znacznie szybciej ustępują ból gardła i gorączka; skraca się czas choroby; osoba chora przestaje zarażać po 24 godzinach od zażycia pierwszej dawki leku; zmniejsza się ryzyko powikłań – rzadziej występuje popaciorkowcowe kłębuszkowe zapalenie nerek oraz ropnie okołomigdałkowe. To, jaki antybiotyk na anginę ropną zostanie przepisany, w głównej mierze zależy od uwarunkowań indywidualnych pacjenta, aczkolwiek lekiem pierwszego rzutu jest penicylina, na którą paciorkowce są bardzo uwrażliwione. Jeśli pojawią się przeciwwskazania, angina ropna leczona jest cefadroksylem oraz preparatami z grupy makrolidów – klarytromycyną i azytromycyną. W większości przypadków medykament z penicyliną jest wysoce skuteczny i eliminuje chorobę całkowicie, a niepowodzenia w leczeniu tą terapią mogą wynikać z niedopatrzeń ze strony pacjenta, obciążenia nosicielstwem S. pyogenes, którego eradykacja jest znacznie trudniejsza, czy też obecności innych patogenów obecnych w jamie ustnej chorego hamujących działanie leku. Ponadto penicylina, znana medycynie od dawna, cechuje się wysokim bezpieczeństwem, może być stosowana nawet jako lek na ropną anginę w ciąży, ma wąskie spektrum aktywności i jest niedroga. Poza antybiotykoterapią angina ropna wymaga leczenia objawowego. Na ogół lekarz przepisuje środki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne zawierające odpowiednio paracetamol lub ibuprofen. Z innych preparatów, mających zniwelować uciążliwe objawy choroby, zaleca się stosowanie: Leków działających miejscowo z benzydaminą, zmniejszających zaczerwienienie i obrzęk błon śluzowych gardła; płukanek ziołowych (z szałwii, rumianku, tymianku) lub aptecznych (roztwór diklofenaku); suplementacji witaminą C. Na zakończenie warto zaznaczyć, że nie tylko farmakologia jest tym, co pomaga na anginę ropną. Dobrym uzupełnieniem jej leczenia są z pewnością oszczędny tryb życia, odpowiednia dieta oraz przyjmowanie dużej ilości płynów. Przeczytaj również: Zapalenie krtani – przyczyny, objawy i leczenie M. Dziekiewicz, A. Radzikowski, Angina paciorkowcowa – zasady diagnostyki i leczenia, “,,Pediatria i Medycyna Rodzinna”, s. 141-149, 2016 [dostęp [w:] “,,Polish Scientific Journals Database”. Sytuacja zdrowotna ludności Polski i jej uwarunkowania, pod re. B. Wojtyniaka, P. Goryńskiego, B. Moskalewicz, Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny, Warszawa 2012 Pytanie nadesłane do redakcji Z dnia na dzień zachorowałam na anginę z bardzo ciężkim przebiegiem, zapalenie ucha (prawa strona), węzłów chłonnych i gardło tak opuchnięte, że uniemożliwiało mi picie i jedzenie. Jeszcze tego samego dnia zapisano mi penicylinę, którą przyjmowałam 4 razy dziennie przez 5 dni. Po kilku dniach objawy złagodniały i ustały. Dokładnie dzień po skończonej antybiotykoterapii wszystko zaczęło się od nowa ze zdwojoną siłą, po obu stronach zapalenie migdałów z bardzo silnym ropnym nalotem i opuchlizną, zapaleniem uszu i węzłów. 10 dni antybiotykoterapii, również penicylina i Co-codamol. Po kilku dniach odczulam poprawę (około tygodnia ból uniemożliwiał jedzenie, około tygodnia przełykanie nawet śliny było praktycznie niemożliwe). Antybiotyk skończyłam brać w sobotę (również 4 razy dziennie po 10 ml), w niedziele było dobrze, od poniedziałku ponownie czuję nawrót anginy, czerwone i obolałe gardło. Co może być przyczyną? Pomimo antybiotyków? Bardzo dziękuję za odpowiedź. Odpowiedziała lek. med. Agata Szołdra-Seiler specjalista otolaryngolog Oddział Laryngologii Szpital Wojewódzki w Koszalinie Termin „angina” został wprowadzony przez Hipokratesa na określenie choroby powodującej ból gardła. Aktualnie angina oznacza ogólnoustrojową chorobę zakaźną z ostrym odczynem zapalnym w obrębie tkanki chłonnej gardła. Schorzenie to może mieć zarówno etiologię wirusową (bardzo często: 70-90% zakażeń), bakteryjną (10-30% zachorowań) i grzybiczą (rzadko). Angina może być jednym z objawów wielu chorób zakaźnych mononukleozy zakaźnej, błonicy, szkarlatyny. Może także być spowodowana przyczynami nieinfekcyjnymi (w przebiegu białaczki, chłoniaka czy agranulocytozy - czyli znacznego obniżenia się liczby białych ciałek krwi). Wśród bakterii wywołujących zapalenie migdałków najczęstszym jest paciorkowiec beta-hemolizujący grupy A (90% zakażeń bakteryjnych). Bakteryjne zakażenia tkanki chłonnej gardła spowodowane Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, innymi paciorkowcami, a także niektórymi bakteriami beztlenowymi są rzadkie (1-10% przypadków) i zwykle rozwijają się jako powikłanie pierwotnej infekcji wirusowej. Laryngolodzy anginą nazywają bakteryjne zapalenie tkanki chłonnej gardła z wysiękiem ropnym, to jest najczęściej paciorkowcowe zapalenie migdałków podniebiennych, rzadziej migdałka gardłowego zwanego „trzecim”. I głównie w takich przypadkach ma zastosowanie antybiotykoterapia. Kluczem do prawidłowego leczenia większości ostrych zapaleń tkanki chłonnej gardła jest umiejętność odróżnienia zakażenia wirusowego od bakteryjnego. W naszych warunkach lekarz z reguły decyduje o sposobie terapii, oceniając wywiad i obraz kliniczny zakażenia. Odróżnienie zakażenia bakteryjnego od wirusowego nie zawsze jest łatwe. Choć są pewne istotne dane z wywiadu i objawy towarzyszące, które pomagają w rozróżnieniu pochodzenia choroby. Angina bakteryjna ma nagły i ostry początek z dreszczami, temperatura ciała znacznie wzrasta, dominuje silny ból gardła promieniujący do uszu, powiększają się i są bolesne węzły chłonne podżuchwowe, czasem występują nudności i wymioty, nieprzyjemny zapach z ust oraz ból głowy. Migdałki puchną, są żywoczerwone, a w kryptach migdałkowych pojawiają się białe naloty. Wirusowe zapalenie nie jest tak gwałtowne, jak bakteryjne, bólowi gardła mogą towarzyszyć katar, kaszel, biegunka, bóle stawowo-mięśniowe czy zapalenie spojówek. Obraz gardła może być zmienny. Migdałki jednak z reguły są zaczerwienione i rozpulchnione. Pomocne jest w niektórych przypadkach wykonanie badań laboratoryjnych: OB, CRP i leukocytozy, a także pobranie wymazu z gardła/migdałków. Jeśli w hodowli obficie rośnie paciorkowiec grupy A, antybiogram nie jest potrzebny, gdyż bakteria ta jest szczęśliwie dla nas ciągle wrażliwa na penicylinę fenoksymetylową. W celu przyspieszenia diagnostyki mikrobiologicznej z wymazu można wykonać szybki test lateksowy na obecność antygenu paciorkowca grupy A, który trwa 10-15 minut. Objawy anginy paciorkowcowej w 75% ustępują w ciągu kilku dni bez leczenia. Osoby, których nie poddano stosownej terapii zostają przez kilka miesięcy nosicielami paciorkowców. Takich nosicieli najwięcej jest wśród dzieci roku życia. Angina paciorkowcowa powinna być leczona antybiotykiem (10 dni terapii penicyliną fenoksymetylową). To skraca czas choroby, zmniejsza jej zakaźność, ogranicza możliwość powikłań miejscowych (naciek, ropień okołomigdałkowy) i chorób odogniskowych (gorączka reumatyczna i kłębuszkowe zapalenie nerek, oraz zapobiega nawrotowi bakteryjnego zapalenia migdałków. Mimo dobrej wrażliwości penicyliny wobec paciorkowca grupy A, zdarzają się niepowodzenia w terapii tym lekiem. Za ich przyczynę uważa się mikrobiom jamy ustnej i gardła, czyli mikroflorę fizjologiczną. Niektóre z tych bakterii rozkładają penicylinę i inne antybiotyki beta-laktamowe, chroniąc tym samym patogenne paciorkowce przed działaniem antybiotyku. Do takich bakterii należą: gronkowiec złocisty koagulazododatni, Moraxella catarrhalis, Haemofilus influenzae czy H. parainfluenzae. Inną przyczyną niepowodzenia leczenia anginy jest zdolność komórek paciorkowca do wewnątrzkomórkowej lokalizacji, gdzie dostępność dla antybiotyków beta-laktamowych jest utrudniona. Istnieje schemat antybiotykoterapii do zastosowania w przypadku uczulenia na penicylinę lub przy braku jej skuteczności. W nawracających anginach i przy podejrzeniu ropnia okołomigdałkowego zaleca się użycie zarówno amoksycyliny z kwasem klawulanowym, jak i klindamycyny, która ma także działanie wobec bakterii beztlenowych. W opisanym przypadku pierwszy cykl antybiotyku był za krótki i to prawdopodobnie było przyczyną nawrotu choroby. Przy drugim antybiotyku, nie podano dokładnie jakim, była już trudniejsza sytuacja ze zmienioną florą bakteryjną przez pierwszą terapię. Wskazane wówczas byłoby użycie antybiotyku drugiego rzutu ewentualnie ze środkiem przeciwgrzybiczym. Piśmiennictwo: Waśniewska-Okupniak E.: Przewodnik Lekarza. Suplement. 2/2015: 1-4 Zielnik-Jurkiewicz B., Jurkiewicz D., Dzierżanowska D.: Zakażenia gardła. Dzierżanowska D. (red.): Zakażenia w otolaryngologii. Alfa-medica press, Bielsko-Biała 2002: 109-127 Autor: Urszula Milewska, Kategoria: ZdrowieJeśli obawiasz się letniej anginy, to wiedz, że są sposoby, które mogą jej zapobiec. Oto kilka z nich. 1. Unikaj zmian temperatury. Unikaj klimatyzowanych pomieszczeń. Pragnienie lepiej zgaś napojem o temperaturze pokojowej. Pij je duszkiem. Lody też jedz powoli. 2. Wzmacniaj swoją odporność. Dieta obfita w witaminę C czosnek oraz probiotyki, to wszystko Ci się przyda. 3. Pamiętaj o systematycznym ruchu i wypoczynku. 4. Jeżeli nie uda Ci się zapobiec letniej anginie, to wówczas idź do lekarza. On przepisze antybiotyk, który musisz stosować zgodnie z zaleceniem. Pij dużo ciepłych płynów. Gdy masz gorączkę, utrzymującą się kilka godzin, weź preparat przeciwgorączkowy. Płucz gardło letnim naparem z szałwii. Zobacz też: Angina to ostre zapalenie migdałków podniebiennych i błony śluzowej gardła. Jest chorobą zakaźną. Roznosi się drogą kropelkową, a to oznacza, że złapać ją możemy, przebywając w pomieszczeniach z osobami już chorymi w: pracy, szkole, komunikacji u dziecka: bardzo często chorują na nią maluchy, zarażając się od swoich kolegów w przedszkolu. Angina atakuje o każdej porze roku, szczególnie jesienią, zimą i wczesną mieć kilka przyczyn. Za jej powstanie odpowiadają wirusy, grzyby i bakterie. Wśród tych ostatnich, najczęściej paciorkowce. U wielu osób paciorkowiec bytuje na migdałkach w sposób bezobjawowy, ale w przypadku osłabienia odporności staje się bardzo groźny i wywołuję anginę. Uważa się, że odpowiada on za 90-95 proc. przypadków bakteryjnego zapalenia gardła i anginyNiezależnie od źródła, angina rozwija się bardzo podobnie. Rozpoczyna się nagle, z dnia na dzień, a nawet z godziny na godzinę, bardzo ostrym bólem gardła, powodującym trudności w przełykaniu. Zwykle bólowi towarzyszy wysoka, sięgająca 38 stopni może zauważyć powiększone węzły chłonne, pojawia się też obrzęk, rozpulchnienie i zaczerwienienie na migdałkach. W przypadku zakażenia bakteryjnego dodatkowo można zaobserwować na nich biały nalot, ale nie anginie wirusowej nie pojawia się wcale. Za to niemal zawsze anginie wirusowej towarzyszy katar, chrypka i kaszel. Chorzy skarżą się na ogólne rozbicie, złe samopoczucie, ból głowy, który może promieniować do uszu. Mogą się również pojawić trudności w oddychaniu oraz nudności i bakteryjna czy angina ropnaTe objawy powinny skłonić do wizyty u lekarza. Specjalista stwierdzi, jakie podłoże ma choroba: wirusowe czy bakteryjne, i zastosuje odpowiednie leczenie. Jest to o tyle ważne, że przebiega ono różnie, w zależności od przyczyny choroby. Lekarz obejrzy jamę ustną, przeprowadzi wywiad, a dla potwierdzenia diagnozy może zlecić wykonanie szybkiego testu. Takie testy pojawiły się już w latach 80., obecnie zyskują coraz większą w krótkim czasie określić, czy za rozwój anginy odpowiada szczep paciorkowca. Test polega na pobraniu wymazu z gardła i umieszczeniu go na specjalnej płytce lub bezpośrednio na przyrządzie służącym do badania. Po około 10-15 minutach pojawia się wynik. Czasem lekarz, dla upewnienia, może zlecić wykonanie dokładniejszego badania – posiewu gardła, na którego wyniki czeka się kilka anginyW przypadku anginy wywołanej przez wirusy leczenie jest objawowe. Lekarz przepisze leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Jeśli natomiast anginę wywołały bakterie, konieczne będzie przyjmowanie antybiotyków.– Sposób leczenia zależy od przyczyny. Anginy wywołane przez bakterie zawsze leczymy antybiotykiem. Anginy wywołane przez wirusy można leczyć objawowo, bez antybiotyku, przyjmując jedynie leki o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym i przeciwzapalnym. Odróżnienie anginy wirusowej od bakteryjnej może sprawiać trudności, więc jeżeli mamy podejrzenie, że rozwija się angina, skonsultujmy się z lekarzem– radzi lek. med. Agnieszka Motyl, specjalista medycyny rodzinnej i trwa angina?Leczenie anginy nie powinno trwać dłużej niż 7 do 10 dni. Jeśli jednak objawy nie ustępują, konieczna będzie ponowna wizyta u lekarza. Może się bowiem okazać, że szczepy bakterii są odporne na stosowany antybiotyk i zajdzie potrzeba jego antybiotykAnginy nie należy leczyć na własną rękę, zwłaszcza dostępnymi w domu antybiotykami. Na anginę wirusową nie zadziałają wcale. A niewłaściwe leczenie antybiotykami anginy paciorkowcowej może prowadzić do groźnych anginaW około 30 proc. przypadków angina nawraca. Jest to najczęściej wynik niestosowania się do zaleceń lekarza lub nieskutecznie dobranego antybiotyku. Jeśli angina atakuje cztery lub więcej razy w roku, lekarz może zaproponować zabieg usunięcia migdałków. Czasem jest to jedyny sposób na walkę z chorobą. Zabieg jest szczególnie zalecany w przypadku pojawienia się ropnia okołomigdałkowego i nacieku okołomigdałkowego, przewlekłego charakteru anginy, nieustępującego pomimo leczenia przez kilka wskazań zalicza się również przerośnięte migdałki. Zamiast chronić organizm przed bakteriami i wirusami, są one ich siedliskiem i przyczyniają się do wielokrotnego nawracania anginyAngina, zwłaszcza paciorkowcowa, może być bardzo niebezpieczna. Niedoleczona lub leczona niewłaściwie grozi poważnymi powikłaniami. Może prowadzić do powstania tzw. gorączki reumatycznej, o której, nie bez powodu zresztą, mówi się: liże stawy, kąsa reumatycznaGorączka reumatyczna objawia się początkowo bólem i obrzękiem stawów. Pojawia się po około trzech tygodniach od przebytej anginy i przebiega w ostrych rzutach, które trwają około 4–6 tygodni. Później ustępuje, ale może pojawić się niespodziewanie po upływie nawet kilku reumatyczna ma bowiem charakter utajony. Podczas pozornego wygaśnięcia choroby procesy reumatyczne przebiegają w mięśniu sercowym i wsierdziu. Uważa się, że jest jedną z najczęstszych przyczyn nabytych wad serca u dzieci i ludzi młodych. Jej leczenie polega na podawaniu antybiotyku. Aby zapobiec kolejnemu rzutowi, antybiotyk podaje się co 3–4 tygodnie do 5 lat od ostatniego rzutu, do 30. roku życia. Gdy stwierdzono zapalenie serca lub/i doszło do wady serca, profilaktyka trwa znacznie nerekAngina może też być przyczyną zapalenia nerek. Zwykle rozwija się ono w 2–3 tygodnie po przebytej chorobie. Najgroźniejsze jest zapalenie kłębuszków nerkowych. Może prowadzić do upośledzenia funkcji nerek, a w konsekwencji nawet do ich okołomigdałkowy Najczęstszym powikłaniem anginy jest ropień okołomigdałkowy. Dochodzi do niego na skutek przejścia zakażenia na ścianę gardła. Objawia się bardzo silnym bólem gardła i nagłym wystąpieniem gorączki. Podniebienie miękkie staje się wtedy niesymetryczne, uwypuklone w miejscu, w którym powstanie ropień. Do powikłania może dojść na skutek źle leczonej anginy lub przerwania uchaAngina może też być przyczyną powstania zapalenia ucha. Już przy pierwszych niepokojących objawach, z których najczęstszym jest ból uszu, należy udać się do lekarza. Ten zaleci odpowiednią zapalenie ucha może przejść w stan przewlekły, co prowadzi do niedosłuchu, spowodowanego zaleganiem wydzieliny: śluzu i ropy. Innymi powikłaniami po anginie mogą być: zapalenie węzłów chłonnych szyi, zapalenie zatok, zapalenie płuc i opon anginieAby uniknąć groźnych powikłań i samej anginy, należy przede wszystkim zadbać o odporność. Należy pamiętać, że angina wirusowa atakuje zwłaszcza wtedy, gdy nasz układ odpornościowy jest osłabiony, gdy brakuje nam witamin, ciepła i słońca, a więc głównie jesienią, zimą i wczesną w tym okresie gardłu szoku termicznego, ubierajmy się odpowiednio do temperatury: ani zbyt lekko, ani za ciepło. Starajmy się wietrzyć pomieszczenia, w których przebywamy, i dbać o ich odpowiednie profilaktyce niezwykle ważne jest dbanie o higienę jamy ustnej i regularne odwiedzanie dentysty. Choć anginy raczej nie wiąże się z bólem zęba, to właśnie on może być przyczyną jednej z jej znajdujące się w zepsutych zębach najpierw powodują zapalenie miazgi, a z czasem całkowicie ją niszczą. Jeśli ząb nie zostanie na tym etapie usunięty lub poddany leczeniu kanałowemu, zakażenie będzie rozprzestrzeniało się na całą jamę ustną, prowadząc do powstania stanu zapalnego, a w konsekwencji do tzw. anginy anginy u dentystyNieleczone zęby mogą być przyczyną jednej z odmian anginy. Najważniejsze w profilaktyce jest dbanie o higienę jamy ustnej i regularne odwiedzanie się więcej: Ból gardła. Co oznacza? Leczenie bólu gardła domowymi sposobami Angina jest chorobą wywołaną atakiem paciorkowców. To choroba niezwykle zakaźna, wymagająca antybiotykoterapii. Nie każdy zdaje sobie z tego sprawę, jednak niedokończony antybiotyk może spowodować w naszym organizmie więcej złego niż pożytku. Za każdym razem powinniśmy wykorzystać antybiotyk do końca, aby nie doprowadzić do powikłań. Niedoleczona angina może prowadzić do powikłań, które będą rzutować na całe życie pacjenta. Do poważniejszych powikłań, jakie mogą być wywołane anginą, zaliczamy między innymi zapalenie stawów, zapalenie mięśnia sercowego, ostre zapalenie nerek, zapalenie ucha wewnętrznego czy też ropień okołomigdałkowy. Aby uniknąć tak poważnych powikłań, należy z niezwykłą dbałością wyleczyć chorobę antybiotykiem. Przy leczeniu można posiłkować się leczeniem domowym. Domowe sposoby na anginę niestety jedynie łagodzą objawy chorobowe, takie jak ostry ból gardła. Trzeba więc pamiętać, że domowe leczenie anginy nie poradzi sobie z całkowitym pozbyciem się „intruza” z naszego organizmu. Domowe sposoby leczenia anginy możemy stosować także w początkowym stadium choroby, gdy jeszcze nie byliśmy u lekarza. Zniwelują one nieco objawy choroby i łatwiej będzie nam doczekać wizyty lekarskiej. Domowe sposoby na anginę: 1. Płukanie gardła roztworem z soli – najbardziej znany domowy sposób na anginę. Aby wykonać płukankę gardła, należy wymieszać szklankę wody (o temperaturze ok. 37 stopni) z łyżeczką soli, nabierać po małym łyku wody, płukać gardło i wypluwać. Płukankę trzeba robić do momentu aż skończy się roztwór. Najlepsze rezultaty zauważymy, gdy czynność tą powtórzymy minimum trzy razy dziennie. Leczenie roztworem soli polega na odkażaniu błony śluzowej oraz usuwaniu z niej bakterii. Jest to bardzo dobry sposób na zniwelowanie bólu gardła. 2. Płukanie gardła wywarem z szałwii Do metalowego garnuszka należy włożyć saszetkę z szałwią, zalać wrzątkiem, przykryć i odczekać 15 minut. Gdy wywar nieco ostygnie, należy przepłukać gardło. Czynność tą wykonujemy trzy razy dziennie. Ból gardła powinien ustąpić, gdyż szałwia łagodzi stany zapalne (pomaga także w przypadku ropnego zapalenia dziąseł). 3. Płukanie gardła kwasem z kiszonych buraków – mało znany, lecz najskuteczniejszy domowy sposób na anginę. Polega na jak najczęstszym płukaniu gardła (nawet co pół godziny), dzięki czemu nie pozwalamy, by bakterie się rozmnażały. 4. Homeopatia W zależności od rodzaju, a także stadium rozwoju anginy, lekarz homeopata może przepisać nam odpowiednie leki. Nie warto ich jednak brać na własną rękę. Wszystko musi odbywać się pod okiem specjalisty. 5. Miód (spadziowy, lipowy, wrzosowy) Miód spadziowy ma działanie przeciwzapalne i antybakteryjne. Lipowy – antybiotyczne, przeciwgorączkowe i przeciwkaszlowe, natomiast wrzosowy ze względu na antyseptyczne właściwości, idealnie sprawdza się podczas stanów zapalnych jamy ustnej. 6. Napar z owoców i liści malin Nie od dzisiaj wiadomo, że malina zwalcza gorączkę, a także jest źródłem wielu witamin. Liście malin działają przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie. Podczas anginy możemy przygotować napar z owoców lub liści malin.

jak pozbyć się anginy